ΛΩΡΑ ΚΟΝΤΟΥ
"...Γιατί ανέκαθεν ο άνθρωπος έτεινε να επιστρέψει στην κοιτίδα του, στο λίκνο, στην αιώνια πατρίδα του. Αυτό και εκείνη του λέει, δείχνοντας με το χρωστήρα σαν δάχτυλο, ηχώ βουβών πραγμάτων, ήχος σημάντρων στο τέλος της ημέρας, μιας ημέρας. Τα χείλη μουρμουρίζουν, καθώς περνούν σκιές. Τι αγγίζει ο νους; Τι τον αγγίζει;
Ό,τι η σοφία παρατηρεί και καθρεφτίζει"
Θανάσης Γεωργιάδης
Previous slide
Next slide